Żegnamy Zimę a witamy Wiosnę
Dawno, dawno temu, kiedy świat był młodszy, zima trzymała go w swoich mroźnych szponach przez wiele miesięcy. Śnieg padał, a wiatry wiejące z północy zimnymi dłońmi obejmowały cały świat. Ludzie kładli się spać w ciepłych łóżkach, a rośliny drzemały pod warstwą śniegu.
Ale pewnego dnia, kiedy wiatr zaczynał tępić swoje pazury, a słońce zaczynało rozgrzewać ziemię, coś się zmieniło. Ptaki zaczęły wracać z dalekich krajów, a jeże i wiewiórki wybudziły się ze swojego zimowego snu.
Ludzie stworzyli kukłę z trawy, patyków i słomy zwaną marzanną po czym zabrali ją nad rzekę gdzie zaczęli śpiewać i tańczyć wokół ogniska. A marzana spoczywała z boku symbolizując zimę, choroby i wszystkie negatywne rzeczy, a także emocje związane z okresem zimowym.
Gdy nadszedł czas, ludzie zabrali marzannę i wrzucili ją do rzeki, jednocześnie skandując: „Wiosno, wiosno, już czas!”. Po wrzuceniu marzanny do rzeki, ludzie kontynuowali świętowanie i cieszyli się z nadchodzącej wiosny. Kwiaty zaczynały kwitnąć, a ptaki śpiewały radosne piosenki na powitanie nowego sezonu.
Od tamtej pory, co roku wiosną, ludzie z tej małej wioski nadal zbierają się nad brzegiem rzeki, aby wrzucić marzanny i powitać wiosnę, która przynosi ze sobą nowe życie i nadzieję.
Dlaczego ludzie wrzucają marzannę do rzeki?
Według dawnych wierzeń, marzanna symbolizowała zimę i choroby, które towarzyszyły temu okresowi. Wrzucenie marzanny do rzeki, miało oznaczać pozbycie się zimy i chorób, aby dać miejsce nowemu życiu, które przynosi ze sobą wiosna.
Wiosna – trochę nauki i teorii z nią związanych
Pierwszy dzień wiosny, zwany także równonocą wiosenną, przypada zazwyczaj w marcu na półkuli północnej i we wrześniu na półkuli południowej. Jest to czas, gdy słońce krzyżuje płaszczyznę równika, co powoduje, że długość dnia i nocy jest prawie taka sama.
Ponadto, w marcu Ziemia jest na tyle oddalona od Słońca, że promienie słoneczne docierają już bezpośrednio do obszarów, które w poprzednich miesiącach były zacienione przez Ziemię, jak np. północna Europa i Rosja.
Wszystko to powoduje, że w marcu zaczyna się proces, który nazwano budzeniem się przyrody. Prowadzi to do kwitnienia roślin, rozwoju nowych pąków i ożywienia zwierząt. To właśnie dlatego pierwszy dzień wiosny jest tak ważnym dniem – oznacza on powrót życia i nadzieję na nowe początki.
Wiosna kalendarzowa a Wiosna astrologiczna
Kalendarzowa wiosna zaczyna się zawsze 20 lub 21 marca na półkuli północnej, kiedy to następuje równonoc wiosenna. Czyli moment, w którym długość dnia i nocy jest taka sama. Wiosna kalendarzowa jest zdefiniowana przez kalendarz, który wyznacza dni, w których następują zmiany pór roku.
Z kolei wiosna astrologiczna zaczyna się w momencie, gdy Słońce przechodzi przez punkt Barana na ekliptyce. Czyli linii na nieboskłonie, która odzwierciedla orbitalny ruch Ziemi wokół Słońca. Wiosna astrologiczna zaczyna się zwykle między 19 a 21 marca na półkuli północnej.
Oznacza to, że wiosna kalendarzowa i wiosna astrologiczna nie zawsze zaczynają się w tym samym czasie. Różnica między nimi wynosi zwykle około jednego dnia, jednak w skrajnych przypadkach może to być nawet kilka dni.
W praktyce, zarówno wiosna kalendarzowa, jak i wiosna astrologiczna są traktowane jako początek wiosny. Obie daty są istotne dla wielu ludzi, którzy cieszą się z powrotu ciepła, kwitnących roślin i dłuższych dni.
W marcu, na półkuli północnej, Ziemia znajduje się na swojej orbicie w punkcie, w którym oś obrotu jest skierowana w taki sposób, że północna półkula zwrócona jest w stronę Słońca. To oznacza, że Słońce świeci na północną półkulę bardziej prostopadle. Promienie słoneczne docierają na nią z większą siłą, co powoduje wzrost temperatury.